Мектеп жасына дейінгі балаларды мектепке психологиялық жағынан дайындау, бұл қазіргі таңда психология - педагогика ғылымдарындағы өзекті мәселелердің бірі болып отыр.

А. В. Запорожец, мектепке баланың дайындығын былай сипаттаған «баланың жеке ерекшеліктерінің бір тұтас жүйе ретінде қалыптасуын көздеген. Оның мотивациялық ерекшеліктері, таным қабілеттерінің даму деңгейі, ерік - жігер механизмінің

қалыптасу деңгейінің өзара байланысы» Яғни, баланы жан - жақты психологиялық тұрғыдан дайындау болып табылады. Баланы

балабақшада ғана дайындап қоймай, ата - аналарында кіріктірген жөн. Мектеп жасына дейінгі балаларды мектепке дайындау ауқымды мәселе. Көптеген жұмысты талап етеді. Балабақшамен мектеп арасында өзара байланысты орнату. Көптеген ата

- аналар баланың мектепке бару үшін тек әріптерді танып, санай алса болғаны деп тұжырымдайды. Әрине бұлда маңызды фактор. Баланың мектепке психологиялық жағынан дайындығына назар аудармайды. Бұл кезең балалар үшін өте ауыр. Яғни

балабақшадан мектепке бару. Әрине, балабақшада да өзіндік әдіс - тәсілдерін қолданады, сабақтар өтіліп, психолог - педагогта балалармен жұмыс жүргізіп мектепке дайындайды. Алайда баланың жан - жақты дамуына мектепке бейімделуіне

ата - аналар көп әсер етеді.

Соның негізінде ата - аналарға балаларының мектепке психологиялық жағынан дайындығын мөлшерлеуіне өзіндік диагностикалау тесті беріліп отыр.

Американдық психолог Джеральдин Чейпидің ұсынған тестін қолдана отырып, ата - аналар балаларын бақылай отырып, қарапайым сұрақтардың жауабын қорытындылай келе психологиялық даму деңгейін шамамен болжай алады.

Таным қабілетінің даму деңгейін бағалау

1. Бала негізгі ұғымды меңгерген бе, мысалы: оң жақ, сол жақ, үлкен, кіші

2. Аяқталмаған оқиғаның соңын болжай алады ма?

3. Үш нұсқауды есіңе сақтап, орындай алады ма, мысалы: қуыршақты алып кел

Базалықтәжірибесін анықтау

2. Балаңыз кітапханада болды ма?

3. Хайуанаттар бағына, музейге т. с. с барған ба?

4. Сіз балаңызға үнемі ертегі немесе қызықты оқиғалар оқып бересіз бе?

Сөйлеу тілінің даму деңгейін бағалау

1. Өзін қоршаған ортадағы негізгі заттарды атай алады ма?

2. Үлкендердің сұрағына оңай жауап бере алады ма?

3. Заттардың не үшін керек екендігін айта алады ма?

4. Заттардың қайда тұрғанын айта ма?

5. Оқиғаларды немесе ертегі - әңгімелерді әңгімелеп айтады ма?

6. Сөздерді анық, дұрыс айтады ма?

7. Грамматикалық жағынан сөздерді дұрыс айтады ма?

8. Басқа балалармен қарым - қатынасқа оңай түсе алады ма?

Эмоционалды даму деңгейін бағалау

1. Көңіл - күйі қандай болып жүреді?

2. Өзін жеке тұлға ретінде сезінеді ме?

3. Күн тәртібі өзгерген жағдайда тез бейімделеді ме?

4. Өз еркімен жұмыс жасайды ма, достарымен жарысқанды ұнатады ма?

 Қарым - қатынасқа түсу қабілетін бағалау

1. Басқа балалармен ойнайды ма, ойыншықтарымен бөліседі ме?

2. Кей жағдайларға байланысты кезек сақтайды ма?

3. Басқалардың сөзін бөлмей тыңдай алады ма?

Физикалық даму деңгейін бағалау

1.Есту қабілеті жақсы ма?

2. Көру қабілеті жақсы ма?

3. Бірнеше уақытқа дейін тыныш отыра алады ма?

4. Жалпы қимыл – қозғалысы жақсы дамыған ба, мысалы: доп еркін ойнау,

баспалдақпен жүру т.с.с

Белсенді,шымыр, шапшаң көрінеді ме?

Мектепке алғаш бару бала өміріне үлкен жаңалық, өзгеріс енгізеді, қоғамдағы жаңа орынға бейімделуі мен өсіп-жетілуінің бір бастамасы болады. Демек, «Баланы мектепке даярлау қалай болуы керек?» деген сұрақтың ата-ана үшін маңыз артып, тиісті жауап іздейді. Бұл сұраққа көптеген ата-аналарда екі пікір қалыптасқан: бір ата-аналар алғаш мектеп табалдырығын аттаған күннен бастап данышпан етуді мақсат тұтса, кейбіреулері, керісінше, бала білмей барса, барлығын мектепте үйренуі тиіс деген

пікірде. Осы пікірлердің алтын ортасын қалай таңдаймыз? Баланы мектепке физикалық жағынан да, психологиялық жағынан да қалай дайындаймыз?

Бірінші сыныпқа баратын бала жазу-сызуды біліп баруы міндетті емес, оған барлығын мектепте үйретуге міндетті. Алайда,

қазіргі заман оқу бағдаралмасының тапсырмаларын ауыртпалықсыз орындау үшін, іс-жүзінде мектеп табалдырығын аттамас бұрын жазу мен оқуды біліп барғаны дұрыс. Балаңыз мектепке бармас бұрын оқу-жазуды білсе — жақсы! Балаға

жазу-сызу барысында қарындашты немесе қаламсапты дұрыс ұстап үйретуді ұмытпаңыз. Баланың сөйлеу тілінде кемістіктің болмауы шарт, сөйлеген сөзінің мағынасы өзіне түсінікті болу керек, өзінің ойын жеткізе алуы қажет. Жазып

санауымен ғана шектеліп қана қоймай, салыстыра білуді және талдауды, ойлай білуді меңгере алу тиіс. Сонымен қатар, өздігінен қорытынды жасай білсе, көп нәрсені жақсы түсінеді.

Көрнекі әрекеттік ойлау қабілеттілігі жоғары бала көрнекі үлгімен жұмыс істегенде, заттардың кейпімен мөлшерін

ұйқастырғанда қойылған міндеттерді шешуде тиімді әрекеттердің барлық түрін ұйымдастырып шығарады.

Кез-келген ата-ана баланың өсіп жетілуіне, рухани күшті етіп тәрбиелеу жолында алуан түрлі қуаныш пен қиыншылықтарды бастарынан өткізе отырып, оның рухани және ақыл ойы мен дене құрылысы жағынан жан-жақты дамуына баулуы керек.

Баланың мектепке дайын болу жағдайы бірнеше түрге бөлінеді:

1. Дене бітімінің дайындығы — баланың салмағы мен бойының өз жасына сай болуымен қатар он екі мүшесі сау болуы керек;

2. Зиятының дайындығы — баланың ой-өрісінің, есте сақтау қабілетінің, тілінің, зейінінің, өз еркімен тапсырма орындай алуының, мақсат қоя білуінің, қателігін түсіне білу қабілеттілігінің өз жасына сай болуы;

3. Әлеуметтік-психологиялық дайындық — баланың жаңа ортаға деген көз-қарасының, оқушы жауапкершілігінің, өзін-өзі ұстай білуінің, үлкен кіші адамдармен қарым-қатынасының өз жасына, мектептердің талабына сай болуы;

4. Ерік аясының дайындығы — баланың өз іс-әрекетін мақсатты түрде қалыптастырып, өз кемшіліктері мен жетістіктерін дұрыс қабылдап, әрекет ете білуі;

Әлеуметтік-психологиялық дайындық

Баланы мектепке дайындау дегенде көптеген ата-аналар әріптерді танумен, сандарды санаумен ғана шектеліп жатады. Одан басқа, баланыңмектепке қажетті құрал-саймандары мен киім-кешектеріне баса назар аударады. Әрине, бұл дайындықтарсыз баланың мектепке дайын болуы екіталай. Бірақ баланың оқуға дайындығын ақыл-ойының даярлығымен, материалдық дайындығымен шектеліп қоймай, оны оқуға психологиялық жағынан даярлауды қарастыру қажет. Баланың психикалық үрдістерінің дамуы оқуда және басқа адамдармен қарым-қатынас орнатуда қиындыққа кезікпеуіне мүмкіндік береді.

Мектепке келген бала «оқимын» деген ниетпен мектеп табалдырығын аттайды. Бірақ, кейде бала оқуға барғысы келмейді, дегенмен оның себебі әр түрлі болады: бір балалар мектепте көп бала бар және онда көңілді десе, біреуі партаға отырғысы

келгендіктен баруы мүмкін. Алайда, мұндай ықыласпен келген балалар біраз уақыттан кейін мектептің олар үшін қатал тәртібіне және күнделікті оқу іс-әрекеттеріне  шыдай алмайды. Жалпы, бала оқу үрдісіне қызығуы қажет. Сонда ғана баланың таным қызығушылықтарының дамуына, жаңа білім алуына мүмкіндік туады. Сонымен бірге баланың мұғалімдермен, балалармен қарым-қатынас жасауы аса маңызды. Яғни, оқу әрекеті ұжымдық сипат болғандықтан, әрбір бала құрдастарымен қарым-қатынас жасай алуға, бірге жұмыс істеуге дағдылануы керек.

Баланың шешім қабылдай алып, мақсат қоя білуі ерік-жігерінің даярлығы болып саналады. Баланың әркеттерді жоспарлап, олардың орындалуын жүзеге асыруда күш пен бойындағы қабілеттерін жұмсай білуі, қиындықтарды жеңе білуі балалардың психикалық үрдістерінің қалыптасуына ықпалын тигізеді. Егер балалардың оқуға дайындығы осы бағыттармен ұштасып жатса, бала оқуға тез бейімделіп, жақсы оқып кетуіне мүмкіндік туғызады.

Мектепке дейінгі балалардың негізгі іс-әрекеті ойын болғандықтан, оларға бірден оқу әрекетіне ауысу біршама қиындықтар туғызады. Мектеп табалдырығын алғаш аттаған бала педагогтармен және балалармен кезіккенде мазаланады, оқу үрдісінен өзінде жағымсыз эмоциялық сезіну пайда болып, қорқыныш пайда болады. Сондықтан балалардың көңіл күйі болмай, себепсізден жиі ауыруы «мектеп неврозы» сипатында көрінеді. Яғни мектепті еске алса болғаны, жылап, уайымдайды. Сөйтіп, мектеп

бала үшін стресс тудыратын факторға (стрессогендік фактор) айналып, денсаулығының нашарлануына әкеп соғады. Осы кезде әрбір ата-ана өзінің баласына мектеп туралы қажетті мағлұматтар айтып, баланың мектепке деген жағымды қатынас

және сенімділік сезімін қалыптастыра отырып тәрбиелеу керек. Ең бастысы — баланы жолдастарымен қарым-қатынас жасай алуға, басқа балалардың ойымен санасуға үйрету.

Балаларды мектепке психикалық даярлау бағыттарын тәжірибеде жүзеген асыратындар — ата-аналар, мұғалімдер, бала-бақша психологтары. Психологтың міндеті: психодиагностиканың әдістемелерін қолдану арқылы және зерттеу нәтижелеріне сүйеніп, алты жастағы баланың оқуға дайындығын анықтау.

Мұның бәрі күрделі аурудың  ағымымен келгені дұрыс. Алайда, біздің назарымыздан тыс қалған бірнеше сәттер бар.

Сондықтан балалар денесінің психофизиологиялық ерекшеліктері өте маңызды рөл атқарады. Егер ересектерде аурулардың 70%-дан астамы психосоматикалық негізге ие болса, психоэмоционалды жағдай қалпына келтіруде оң рөл атқарады. Бұл организмнің біздің психоэмоционалды проблемаларымызға реакциясы, содан кейін балаларда ауру көбінесе ата-аналардың алаңдаушылықты қабылдаудың нәтижесі болып табылады. Дәл осы жерде біз балалардың ауырған кездерін көреміз. Бұл жағымсыз эмоционалды фон баланың қалпына келуіне кедергі келтіреді.

Бала денесінің тағы бір ерекшелігі - ағзалардың үнемі өсуі. Демек, күшті қан ағымы бағытталған бұлшықеттер, яғни қозғалыстағы мүшелер қарқынды дамиды. Сонымен қатар, мектепке дейінгі жастағы бұлшықет жүйесінің негізгі реттеу механизмдерімен тығыз байланысы бар екені белгілі. Шектеулі қозғалыс ауру органға ғана емес, жалпы жүйке, эндокриндік медиаторлық жүйелерге де теріс әсер етеді.

Шектеулі қозғалыста (бала ауырады немесе жаңа ғана қалпына келді және тыныштықты қажет етеді) қалыптың бұзылуына, тыныс алу функцияларының әлсіреуіне, қан айналымына әсер етеді. Балалардағы табиғи қозғалыс белсенділігінің төмендеуі қозғалыс кезінде пайда болатын тітіркену ағынының төмендеуіне және терінің, бұлшықеттердің, буындардың, көру және есту анализаторларының ми қыртысына баратын жүйке жүйелерінің қабылдануына әкеледі. Нәтижесінде орталық жүйке жүйесі мен ішкі ағзалардың бұзылуы дамуы мүмкін: эмоционалды тонус төмендейді, жүйке - бұлшықет аппараты әлсірейді, жүрек - тамыр және тыныс алу жүйесі әлсіз жұмыс істейді. Демек, дене тұтастай әлсірейді, бұл жиі ауруларға әкеледі.

Адамның дамуындағы қозғалыстың рөлі туралы бұл бақылаулар медицинаның бүкіл саласында - емдік - профилактикалық дене шынықтыруда көрініс тапты.

Көптеген көрнекті адамдар (мысалы, В. Дикул) таблетка мен инъекция сәтсіз болған кезде денсаулығын қалпына келтіре алды. Тек дұрыс ұйымдастырылған қозғалыс белсенділігі денеге ауруды жеңуге көмектесті. Олар ауру мен ескі әдеттерге қарамастан дене автоматты түрде мұрын арқылы тыныс алу сияқты дұрыс әрекеттерді орындайтын бірнеше жаттығулардың арқасында дұрыс қозғалыс, тыныс алу дағдыларын қалыптастыра алды.

Алайда, баланың психикасы, әсіресе ерте жаста, нәрестені кез - келген, тіпті ең пайдалы жаттығуларды мақсатты түрде орындауға мәжбүрлеу мүмкін болмайтындай етіп жасалған. Бала мұны «қажет» және «пайдалы» болғандықтан емес, оны жақсы көретіндіктен қызықтыруы керек. Сондықтан біз ойнауды үйренеміз, ойын жаттығуларын қолданамыз.

Бұл өсіп келе жатқан ағзаның қозғалыс қажеттіліктеріне сәйкес келетін дұрыс жасалған қозғалыстарды қанағаттандыру ғана емес, қуаныш пен эмоционалды көтерілу. Терапевтік ойындарды қолдану нәтижесінде біз балаларды емдеп қана қоймай, жан-жақты, үйлесімді физикалық және психикалық дамуға, қозғалыстарды үйлестірудің, ептілік пен дәлдіктің маңызды емес дағдыларын қалыптастыруға ықпал етеміз. Таза ауада өткізілген ойындар денені қатайтады, иммунитетті нығайтады.

Ойын барысында күтпеген, күлкілі жағдайлар жиі кездеседі-бұл балаларда және ата-аналарда шынайы күлкі тудырады. Кездейсоқ көңілді атмосфера баланың ауруға «кетуіне» жол бермейді, ата-аналарға оған көбірек көңіл бөлуге және балалармен сүйіспеншілік пен қамқорлық пен қуаныш атмосферасында бірлескен қарым-қатынасты арттыруға мүмкіндік береді. Бұл ең күшті емдік фактор.

Бір-бірінен кейінгі және ұзақ назар аударуды қажет ететін және тек бір дағдыны дамытуға бағытталған ойындар баланы шаршатады. Ойындар жан-жақты әсер ететіндей етіп біріктірілуі керек. Мысалы, метаболизм бұзылған ойындар дұрыс мұрынмен тыныс алуды қалыптастыратын ойындармен ауысады.

Тыныс алу жаттығулары

Бала тәрбиесі ата-ана үшін күрделі де жауапты міндет. Баланың өмірге бейімдеуде мектеп, ұстаз және ата-ананың орны бөлек. Тәлім-тәрбиелік жарасымдылық мектеп пен ата-ана, әлеуметтік орта бірлесіп жұмыс істеген жағдайда ғана үйлесімділік табады. Қай халық болсын ұрпағының тәрбиесіне терең мән беріп, болашағына үнемі алаңдаушылықпен қараған. Ұрпақ тәрбиесі келешек қоғам мұрагерлерін тәрбиелеу ісі. «Отан отбасынан басталады» демекші, ата-аналар мен ұстаздар қауымы үшін жас ұрпақ тәрбиелеп, оны қоғам мүддесіне жарату кезек күттірмейтін мәселе. Осы мәселеге ата-аналар мен ұстаздар қауымы болып бірге атсалыссақ, алар асуымыздың биік болары сөзсіз.

Адамгершілік – адамның рухани арқауы. Ал моральдік жағынан кіршіксіз таза болу дегеніміз – адамгершіліктің асқар шыңы. Адам баласы қоғамда өзінің жақсы адамгершілік қасиеттерімен ардақталады. Адамгершілік негізі – имандылық пен ізеттілікте. Ол әрбір отбасынан басталады. Осыны жадында тұтқан қазақ халқы жастарды кішіпейілділікке, ізеттілікке, инабаттылыққа тәрбиелеуді бірінші міндет деп санаған. Ер балаларға үлкендерге қос қолдап сәлем беруді, қыз балаларға ибалық жасап жол беруді, жасы үлкендердің алдын кесіп өтпеуді уағыздаған. Жастардың жанына сыпайылық, кішіпейілділік қағидаларын үнемі сіңірумен болған. Халық «Ұяда не көрсе, ұшқанда соны ілер» дейді. Жас шыбық иілгіш болса, жас адам да сондай жақсыға да, жаманға да бейім болатыны баршамызға аян. Ата-ананың үйдегі іс-әрекеті балалардың көз алдында өтеді. Сондықтан жақсы мен жаман әдіетіміздің бала тәрбиесіне ықпалы зор. Бүгінгі бәсекеге қабілетті талап еткен қоғамда жас ұрпақты сол қоғам мүддесіне сай, оның мұң-мұқтажын өтерлік, елін, жерін, халқын көзінің қарашығындай қорғайтын ұлтжанды, отаншыл азамат етіп тәрбиелеу көзделінеді. Бүгінгі ұрпақ – еліміздің болашағы. Біздің алға қойған мақсатымыз – қазіргі қоғам мұратына сай жан-жақты жарасымды тұлға өсіру.

Жеке тұлғаның өзін қоршаған ортадан тәрбиені бойына сіңіріп өсуін өсімдіктің күн сәулесі арқылы өскені сияқты қарастыруымызға болады.

Күн сәулесі өсімдік тіршілігіне қандай қажет болса, тәрбие тұлғаның дұрыс өсіп жетілуіне соншалықты қажет. Ұрпағымызға дұрыс тәрбие бере алсақ, оның жан дүниесі де дұрыс қалыптасып жетіледі, яғни бойына жақсы қасиеттерді сіңіріп өседі. Бұл қасиеттердің бәрі адамның бойында бала кезінен бастап тұрақты қалыптаспақ. Баланың өмір сүруге құштарлығының оянуы жақсы мен жаманды ажырата білуі өзін қоршаған ортасына, мұғаліміне, ата-анасына, құрбы-құрдастарына, олардың іс-әрекеттеріне және де басқа да қасиеттеріне байланысты.

Кешегі күнсіз келешек жоқ. Бүгінгі ұрпақты сонау замандардан жинақталған ата-бабаларымыздың мол мұрасымен сусындату – біздің міндетіміз. Ұлдың батыр, қыздың әдепті болып қалыптасуы бабаларымыздың өнеге-өсиетін сабақта ұтымды пайдалана білуімізге де байланысты деп ойлаймын.

Әке-шешесі жақсы болса, балалары да жақсы тәрбие алып өседі. Бұл сөздерді біз өте жиі естісек те, соншалықты жиі «жақсы әке-шеше» деген сөз қандай мағына беретінін түсіндіре алмаймыз. Әке-шеше болатын адамдар жақсы ата-ана болу үшін арнайы әдебиеттерді оқу немесе тәрбиенің ерекше тәсілдерін үйрену керек деп ойлайды. Әрине педагогикалық және психологиялық білім керек, бірақ бұл әдетте жеткіліксіз болып табылады. Адамның қандай да бір іс-әрекетін бағалағанда көбінесе біз белгілі бір нормалар мен идеалдарға сүйенеміз, тәрбие іс-әрекетінде мұндай нормалар жоқ. Әйел болуды, күйеу болуды үйренген тәрізді немесе қандай да бір жұмыста шеберлікке үйренген тәрізді әке-шеше болуды да үйренеміз. Жақсы әке-шеше болуда қандай да бір әрекет түрінде қателіктер, сенімсіздіктер, сәтсіздіктер, жеңілістер сонымен қатар жеңістер де болуы да мүмкін. Отбасындағы тәрбие сол өмірдің өзі болып табылады. Және де біздің жүріс-тұрысымыз, тіпті біздің балаға деген сеніміміздің өзі де күрделі, біз қалыпсыз, кейде қарама-қайшылықта болып келеді. Балалар бір-біріне қаншалықты ұқсамайтын болса, әке мен шеше де бір-біріне соншалықты ұқсас емес. Баламен қарым-қатынаста терең индивидуалды және бір-біріне ұқсамайтын болып келеді. Әке-шешенің көбісі балаға жақсы көретініңді білдіртпеу керек деп ойлайды. Олардың ойынша баланы тым жақсы көру олардың ерке болуына, өзімшіл болуына әкеп соғады деп ойлайды. Бұл ойды жоққа шығару керек. Осы жағымсыз тұлғалық қасиеттер керісінше, осы балаға деген махаббаттың жетіспеушілігінен пайда болады.

Баламен үнемі тереңпсихологиялық байланыс орнату – тәрбиенің әмбебап шарты болып табылады. Бұндай байланыс балаға қай жаста болса да керек. Ата-анасымен байланысты білу, сезіну – балаға әке-шеше махаббатын, қамқорлығын сезінуге мүмкіндік береді. Осыған баланы сендіру керек. Тәрбие диалогын қалай құру керек. Оның психологиялық сипаты қандай болу керек. Ондағы басты мақсат – ортақ мақсатқа бірге талпыну, әр түрлі ситуацияларда әке-шеше мен баланың біржақты бағыт ұстануы болып табылады. Бұл көзқарастар мен бағалаудың міндетті түрде бірдей болуы керек деген сөз емес. Көбінесе әке-шеше мен баланың көзқарастары сәкес келе бермейді. Дегенмен мәселелерді шешуде екі жақ бір бағыт ұстанатын бала әрқашан білуі, түсінуі керек. Бала әке-шешенің тәрбиелеу объектісі емес, ортақ отбасылық өмірдің одақтасы болу керек. Сондықтан отбасылық өмірге, мақсаттар мен жоспарларға ортақтас болғанда ғана біржақты тәрбие жойылып, маңызды диалог құрыла бастайды.

Диалогтық тәрбиелік қарым-қатынастың ең басты сипаты – бала мен ересектің позицияларын тең деңгейде қоюы болып табылады.

Тәрбие диалогтан басқа өте бір маңызды ереже бар. Әке-шеше мен бала қатынасының бұл жағы психологиялық тілде – баланы қабылдау деп аталады. Қабылдау сөзінің мағынасы – баланың индивидуалды болуына, басқаға және әке-шешесіне ұқсаматйын болуына деген құқығын қабылдау. Баланы қабылдау – баланың өзіне сай ерекшеліктерін, тұлғалық қасиеттерінің жақсы жақтары мен жаман жақтарын бірдей қабылдай білу. Ең алдымен әке-шешенің баламен қарым-қатынасын бағалауына назар аудару керек. Өкінішке орай көптеген әке-шешелерде «Өй, миғұла қолыңнан түк келмейді, басқа балаларға қарашы қандай, а?», «Неге ғана сені өмірге әкелдім екен?» сияқты сөздер әдетке айналып кетті. Ал, бала мінезінің ерекшеліктері мен тұлғалық қасиетіне жағымсыз баға беруден міндетті түрде бас тарту керек.

Қорытындылай келе, тәрбиедегі ең басты ережелер – балаға керекті кезде назар аудара білу, оған деген махаббатты қай жаста да көрсете білу, оның көзқарастарын ерекшеліктерін түсіне білу болып табылады дегім келеді.

• Отбасында баланың жеке тұлға ретінде қарау;
• Баланың өзін-өзі басқару (финанс, іс-әрекет, т.б.);
• Баланың табиғатына сәкестендіріп, кәсіп таңдауға бағыт-бағдар беру;

Сонымен жаңа ғасырда, қоғам мүддесіне сай лайықты жан-жақты жетілген ертеңгі қоғам иегері боларлық азамат тәрбиелеп өсіру отбасының, мектептің, барша жұртшылықтың міндеті болып отыр.

Дене белсенділігінің денсаулық үшін артықшылығы: жалпы холестерин деңгейін төмендетіп, атеросклерозға себеп болатын аурулардың даму қаупін азай тады, дене салмағын төмендетуге ықпал етеді және семіздіктің алдын алады, тромб түзілу қаупін азайтады, көңіл-күйді жақсартып, күйзеліске төзімділікті арттырады, остеопороз бен сүйектің сынуының алдын алады, қаңқа-бұлшықет жүйесі ауруы қаупін төмендетеді, жүрек-қантамыр жүйесі ауруының қаупін төмендетеді, әр түрлі қатерлі ісіктің қаупін төмендетеді, қант диабеті, бронх демікпесінің қаупін төмендетеді.
 5-17 жас аралығындағы балалар мен жастар қарқындылығы орта және жоғары деңгейдегі дене белсенділігімен күніне кемінде 60 минут айналысуы қажет. Дене белсенділігімен күніне 60 минуттан аса айналысу денсаулыққа қосымша пайда алып келеді. Күнделікті айналысатын жаттығулардың көп бөлігі аэробикаға арнаулы, сонымен қатар қарқындылығы жоғары болуы және бұлшық ет пен сүйек тіндерін күшейтетін жаттығуларды қамтуы қажет, жаттығумен аптасына кемінде 3 рет айналысу керек.

Дұрыс құрастырылған тамақтану балалардың бойында пайдалы әдеттерді қалыптастырады, тамақтану мәдениетінің негізін қалайды, ағзаның инфекцияларға және басқа да қолайсыз сыртқы факторларға төзімділігін арттыруға көмектеседі.

Мектеп жасына дейінгі балаларды тамақтандырудың негізгі қағидасы олардың диеталарының максималды әртүрлілігі болуы керек. Күнделікті рационға барлық негізгі азық–түлік топтары - ет, балық, сүт және сүт өнімдері, жұмыртқа, тағамдық майлар, көкөністер мен жемістер, қант және кондитерлік өнімдер, нан, жарма және т.б. енгізілгенде ғана. балаларды барлық қажетті қоректік заттармен қамтамасыз етуге болады, аталған азық-түлік топтарының кейбірін алып тастау немесе, керісінше, олардың кез келгенін шамадан тыс тұтыну сөзсіз балалардың денсаулығының бұзылуына әкеледі.Өнімдерді дұрыс таңдау – бұл қажетті шарт, бірақ мектеп жасына дейінгі балалардың дұрыс тамақтануы үшін әлі де жеткіліксіз. Дайын тағамдардың әдемі, дәмді, хош иісті болуын қамтамасыз етуге ұмтылу керек, яғни. қатаң диета болуы керек, ол кем дегенде 4 тағамды қамтуы керек: таңғы ас, түскі ас, түстен кейінгі тағамдар, кешкі ас және олардың үшеуі ыстық тағамды қамтуы керек. Тамақтану арасындағы аралықтардың ұзақтығы 3,5-4 сағаттан аспауы керек. Шамадан тыс жиі тамақтану тәбетті төмендетеді және осылайша қоректік заттардың сіңімділігін нашарлатады.

Таңғы ас ол жасыл қосылған омлеттен (аминқышқылдары + фолий қышқылы), қызыл балық қосылған сэндвичтен (майда еритін витаминдер), шөп шайынан немесе итмұрын тұнбаларынан (С дәрумені) тұруы мүмкін.

Таңғы ас пен түскі ас арасында (ағылшындар "тамақ" деп атайтын тамақтүскі ас") бала жаңа піскен жемістерді немесе табиғи йогуртты алуы керек.

Түскі ас күнделікті рационның 35% құрайды. Өсімдік майы қосылған жаңа піскен көкөністерден жасалған салат, фрикаделькалар қосылған картоп сорпасы, жарма наны (В тобындағы витаминдер), кептірілген жемістерден жасалған компот белсенді мектеп жасына дейінгі баланың аштығын келесі бірнеше сағат ішінде жақсы қанағаттандырады.

Баланың шамадан тыс тамақтанбауына және бір тағамның есебінен тамақ көлемінің орнын толтырмауына назар аударған жөн. Бірінші тағамның порциясы аз, сорпа міндетті түрде ыстық, ал компоттың порциясы 150 мл-ден аспауы керек.

Түстен кейінгі тағамдарға таңдауды ұсыныңыз: бір уыс кептірілген жемістер мен жаңғақтар, жаңа піскен жеміс салаты, бір стақан айран, шай қосылған сүзбе кастрюль.

Мүмкіндігінше алып тасталсын балалардың міндетті түрде тамақтануынан тәтті вафли, печенье, кәмпиттер - бұл тағамдардың калориядан басқа тағамдық құндылығы жоқ.

Кешкі ас балаңызға ұйықтар алдында 1,5 сағаттан кешіктірмей жақсырақ қызмет етіңіз. Картоп пюресі немесе қарақұмық ботқасы, бірнеше тілім қатты ірімшік немесе қатты пісірілген жұмыртқа, тұздалған қияр немесе зығыр майы қосылған ашытылған қырыққабат салаты (омега-3 майлары), тәтті шай.

 Ішімдік режимін сақтау туралы ұмытпаңыз. Мектеп жасына дейінгі бала сұйықтықты жеткілікті мөлшерде қабылдауы керек, жақсырақ таңертең аш қарынға, тамақ арасында және түнде зәр шығаруда қиындықтар болмаса, ұйықтар алдында.

 Соңғы кездері мектепке дейінгі жастағы балаларда артық салмақ жиі анықталуда.

 Бұл жағдайда тамақтану мәселесін құзыретті эндокринологпен шешу керек.

 Егер сіздің балаңыздың тәбеті төмендесе, зерттеуге тұрарлық: жалпы зәр анализі және қан анализі, паразиттердің болуын тексеру. Шаршау, ашуланшақтық, жүйке тиктерінің пайда болуы, бұлшықеттердің ауыруы, анемия кейде диета мен профилактикалық препараттарды қолдану арқылы жақсы түзетіледі.

 Балалардың денсаулығын дұрыс тамақтанусыз қамтамасыз ету мүмкін емес, бұл олардың үйлесімді өсуінің, физикалық және жүйке-психикалық дамуының, инфекцияларға және басқа да қолайсыз экологиялық факторларға төзімділігінің қажетті шарты болып табылады. Сонымен қатар, дұрыс ұйымдастырылған тамақтану балалардың мәдени-гигиеналық дағдыларын, пайдалы әдеттерін, дұрыс тамақтану тәртібі деп аталатындарын қалыптастырады, тамақтану мәдениетінің негізін қалады.

 Қазіргі жағдайда тамақтанудың рөлі көптеген себептердің салдарынан балалардың денсаулығының нашарлауына байланысты айтарлықтай артып келеді, олардың бірі отбасында да, ұйымдасқан балалар ұжымдарында да тамақтану құрылымының бұзылуы және оның сапасының төмендеуі болып табылады. .

Эндокриндік жүйе, ас қорыту мүшелері ауруларының, анемиялардың пайда болуы көбінесе алименттік сипаттағы факторларға байланысты. Теңгерімсіз тамақтану дәрумендердің жетіспеушілігіне, әртүрлі микроэлементтердің жетіспеушілігіне әкеледі және тек дұрыс құрастырылған диетамен ғана бала қалыпты өсуі мен дамуы үшін қажетті маңызды қоректік заттардың мөлшерін алады.

Мектеп жасына дейінгі балаларды тамақтандырудың негізгі қағидасы олардың диеталарының максималды әртүрлілігі болуы керек. Күнделікті рационға барлық негізгі азық–түлік топтары - ет, балық, сүт және сүт өнімдері, жұмыртқа, тағамдық майлар, көкөністер мен жемістер, қант және кондитерлік өнімдер, нан, жарма және т.б. енгізілгенде ғана балаларды барлық қажетті заттармен қамтамасыз етуге болады. қажетті тағамдық заттар. Және, керісінше, аталған азық-түлік топтарының кейбірін диетадан шығару немесе, керісінше, олардың кез келгенін шамадан тыс тұтыну сөзсіз балалардың денсаулығының бұзылуына әкеледі.

Мектепке дейінгі мекемеде балаларды тамақтандыруды ұйымдастыру отбасындағы баланың дұрыс тамақтануымен ұштастырылуы керек. Бұл олардың арасындағы нақты сабақтастықты қажет етеді. Мектепке дейінгі білім беру мекемесінен тыс тамақтану ұйымдасқан ұжымда алынған диетаны толықтыратынына көз жеткізу керек. Осы мақсатта балабақшада күнделікті ас мәзірі ілінеді. Демалыс және мереке күндері баланың диетасын азық-түлік жиынтығы мен тағамдық құндылығы бойынша оның мектепке дейінгі білім беру мекемесінде алатын рационына мүмкіндігінше жақындатқан дұрыс.